Derler ki istikrar iyidir. Ne istediğini bileceksin. Ancak bu pratikte hiç de teoriye uymaz. Ben kendimi düşünüyorum, okula adım atar atmaz gözümü akademik kariyere dikmiştim derkeeen amaaaan boşver dedim senin yerin Merkez Bankası. Alimallah sende bu azim oldukça MB'na müdür bile olursun. Orada yaptığım staj sonrasında benimle uyuşmadığını farkettim. Bütün bunları yaparkende perakende sektöründe çalışıyordum. Sonra zorunlu stajım vesilesiyle en çok sevdiğim derslerden biri olan muhasebenin pratikte beni yorduğuna, insan kaynaklarının ise özellikle yeni uygulamalarıyla ne kadar zevkli bir çalışma alanı olduğuna karar verdim. Dördüncü sınıfa geldiğimde ise kendimi üniversitenin kalite yönetimi departmanında çalışır buldum. Kazandığım deneyimler ile bu alanda benim için cezbedici olmaktan çıkmıştı. Evet güzel çalışmalarda yer almış ve kaliteye dair çok şey öğrenmiştim ama uzmanlaşmak isteyecek kadar sevdiğimi söyleyemem.
Dördüncü sınıfın ikinci yarısında üniversitenin en çalışkan topluluklarından biri olan Girişimcilik ve Kariyer Topluluğunun geleneksel hale getirdikleri Girişimcilik Zirvesinde bir İK uzmanının konuşmasını dinleme fırsatı buldum ki bu konuşma beni sinirlendirip bir o kadar da motive eden bir konuşmaydı.(Sevgili İpek Aral Kişioğlu bir kez daha teşekkürler:) Sinirlendiriyordu çünkü sanki eksikliklerimi yüzüme vuruyordu. Bende tamamlayamadığım o eksikliklerin altında eziliyordum. Konuşma biter bitmez İpek Hanımla kısa bir konuşma yapma fırsatı yakaladım ve hemen salondan ayrıldım. Diğer konuşmacıları dinleyemediğim için üzgünüm ama ilk adımı atmanın tam sırasıydı. Hızla yürürken bir elim telefonda Beyhan Hanım'ı aradım-Beyhan Hanım, insan kaynaklarıyla beni ilk buluşturan, mesleğini son derece hakkını vererek yapan, her daim hayatımda olmasını dilediğim benim ilham kaynağım:)-. Müsait olduğunu öğrendikten sonra soluğu yanında aldım ve bir nefeste söyledim; "Ben hangi alanda çalışmak istediğime karar verdim ve sizden para pul hiçbir talebim yok, haftada bir gün de olsa yanınızda çalışmama ofisin havasını solumama izin verin".
Kurumsal bir yapı olması dolayısıyla güzel haber için biraz beklemem gerekti ki gelen güzel haber benim ilk etapta almak istediğimden daha iyiydi. Haftada bir gün dahi olsa orada olmayı kabul eden ben okulumu bitirdikten sonra benim içinde uygun olan bir tarihte işe başlayabilecektim ancak İnsan Kaynakları departmanında kadro olmadığı için mağaza içi personel yani kasiyer,tezgahtar vb. pozisyonlarda görünecektim. Maddi bir beklentim olmadan attığım adım şimdi bana hem iş öğrenme hem de gelir elde etme fırsatıyla geri dönmüştü. Yapmak istediğim iş ile ilgili bana birşeyler öğrenme fırsatı verilmiş üstüne bir de maddi olanak sağlanmış varsın olmasın ünvanım dedim. Nasıl olsa birgün o da olacaktı.
Nasıl bir fikir karmaşasından, istikrarsızlıktan karar verme aşamasına geldim artık sizde biliyorsunuz. Öğrencilik bu sebeple iyi değerlendirilmeli. Eğer ki bu kararsızlık aşamasını okuldan sonra yaşasaydım ne kadar vakit kaybederdim siz düşünün. Dilerim sizler de bu önemli kararlarınızı öğrencilik zamanlarında verebilen şanslılardan olursunuz ki bu size çok yol katettirir.
İlk adım önemlidir, atma hissi geldiği zaman hiçbir korkunun sizi durdurmasına müsaade etmeyin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder